Foei!

Ergens vorige week kreeg ik via onze schepen een mailtje van een schooldirectrice. Dat mailtje was gericht aan een grootouder van één van de schoolgaande kinderen én aan onze burgemeester. De directie ijverde in het mailtje voor een tweede zone 30 aan de school, maar in tegenstelling tot de huidige zone 30 zou die aan een drukke en brede baan gelegd moeten worden.
Ik moet het antwoord nog door mijn diensthoofd en het college laten goedkeuren, maar de kans is bijzonder klein dat we op die vraag ingaan. We kunnen de veiligheid van de kinderen niet garanderen zonder bijkomende infrastructuurmaatregelen en daar is momenteel geen budget voor. Twee verkeersbordjes zullen de snelheid op die plaats niet verminderen.

In het mailtje dat ik van de directie heb ontvangen haalde ze uit naar het stadspersoneel met de volgende woorden:

"Foei! Dat stadspersoneel, ik wordt er misselijk van!"

Ik had de neiging om te antwoorden met "Foei! Onderwijzend personeel dat dt-fouten maakt, ik word er misselijk van!" Maar ik heb me toch maar een beetje ingehouden. Als je je door je emoties laat leiden, let je snel wat minder op je taal. In die context kan ik het wat relativeren. Maar het blijft slordig staan, zo'n dt-fout. Zeker als die fout komt van iemand die verantwoordelijk is voor de taalopvoeding van je kinderen.