Volleybal bis - einde seizoen

Het volleybalseizoen zit er voor mij weer op dit jaar. Deze voormiddag waren we slechts met 4 spelers, en in de KWB-afdeling moet je met 5 zijn om te kunnen beginnen aan een wedstrijd, in de meeste andere reeksen moet je met 6 zijn.

Aangezien onze tegenstander een heel eind heeft moeten rijden om tot bij ons te geraken, hebben we afgesproken om onze ploeg aan te vullen met twee spelers van hen en een vriendenmatchke te spelen.

Bij de eerste bal die ik raakte ben ik slecht neergekomen. Ik kwam terecht op de buitenkant van mijn rechtervoet en die is onder mijn gewicht helemaal omgeslaan. Daarbij was een klein kraakje te horen en ik heb me dan ook meteen aan de kant gezet.

Deze namiddag zijn we dan radiografieën gaan laten nemen en de schade valt al bij al nog mee. Mijn ligamenten zijn verrokken, maar niet te erg. Geen plaaster nodig dus. Ik moet wel twee tot drie weken wachten voor ik opnieuw mag sporten, en het seizoen stopt over twee weken. Dus ik zal de laatste wedstrijden van dit seizoen aan de kant moeten bijwonen.

Verder moet ik zoveel mogelijk met mijn voet omhoog zitten en er zo weinig mogelijk op steunen. Mijn meisje zal me drie maal daags voorzien van een klodder fastum-gel en een goed aanspannend steunverband. En met al die goede zorgen zal ik wel weer snel te been zijn. Maar ze zal nu echt wel zelf haar afwas moeten doen. Alhoewel, al zittend kan ik ook wel iets afdrogen.

Volleybal en nevenactiviteiten

Gisteren heb ik voor het eerst in een paar weken tijd nog eens een wedstrijdje gespeeld met de volleybal. We hebben een lange 'winterstop' gehad. Door mijn drukke bezigheden kom ik er de laatste tijd ook niet meer toe om te gaan trainen. Ik mis dit wel heel erg, maar hoop binnenkort, na mijn schilderwerkzaamheden in het appartementje, terug aan te pikken.

Ik had voor de wedstrijd gevraagd aan de collega's om het niet op de Anderlecht-manier aan te pakken. De Anderlechtsupporters in de ploeg konden daar niet echt mee lachen, het 3-0 verlies tegen Sint-Truiden is blijkbaar zwaar aangekomen.

De eerste set hebben we verloren, de twee volgende gingen naar ons. In de vierde set stonden we voor, toen plots de dames van de basketbalploeg over ons plein begonnen lopen met stoelen en andere attributen. Ze huurden de zaal vanaf 11h en vonden dat ze ons plein vanaf dat uur konden opeisen, terwijl er daarnaast nog twee velden vrij waren. Dit intermezzo haalde ons uit onze concentratie. De tegenstander haalde die vierde set binnen en de dames van het basketbal konden nog een setje wachten. Ze hadden het zelf gezocht. ;-)

De laatste set hebben we uiteindelijk ook verloren. Het was een slechte wedstrijd. Ik heb bijzonder weinig werk gehad als spelverdeler, de recepties kwamen niet in mijn richting. Het was typerend dat een collega in de vierde set zei: 'dat is de eerste pas die ik deze wedstrijd ontvangen heb'. En ik repliceerde: 'en hij kwam waarschijnlijk niet eens van mij'. En het was ook zo. Een wedstrijd om zo snel mogelijk te vergeten dus.

Daarna moesten we ons naar het paëllaweekendje haasten dat onze club jaarlijks organiseert. Er wordt van de spelers verwacht dat ze minstens op één van de twee dagen komen helpen. Ik kies naar goede gewoonte voor zondag, omdat we dan meestal moeten spelen en dat dan vlot te combineren is.

Ik heb er naar goede gewoonte ook weer aan de afwas gestaan. Het aanrecht is daar te laag en de gootsteen te diep, zodat je na 5 minuten al verschrikkelijk veel pijn hebt in je onderrug. Je krijgt er dan grote pannen en potten af te wassen, naast het continu binnenstromen van borden, bestek, kopjes, kleine paëllapannetjes, schuimspanen, enzovoort. Behoorlijk vermoeiend jobke dus. En een vuil jobke. Als je vers water genomen hebt, ligt er na 2 minuten afwas reeds een laag rijst op de bodem van 1 cm dik. Na verloop van tijd lijk je meer in rijstpap af te wassen dan in water. Geen wonder dus dat op een gegeven ogenblik de sifon verstopt zat.

In elk geval: ik kan er weer een jaartje tegen. Ik denk dat ik de afwas thuis voor de rest van het jaar aan mijn vriendin overlaat. ;-)

Trein of fiets?

Vandaag moest ik voor het werk het traject afrijden waar we, samen met de provincie Oost-Vlaanderen een bovenlokale fietsroute willen aanleggen. Dit traject is naast de spoorweg gelegen. Ik moest foto's nemen van de knelpunten die zich onderweg aandienen en waar we dan een oplossing voor moeten zoeken.

Ergens onderweg waren er mensen van de NMBS aan het spoor aan het werken. Toen er een trein passeerde en die mensen noodgedwongen moesten pauzeren, vroeg één van hen me om een foto te maken van hem en zijn collega.

"Allez, nu gaat die heel internet rond", was de uitspraak van die mensen. En om ze te plezieren heb ik die foto hier maar toegevoegd. Wie weet gaat hij dan ook effectief het internet rond. ;-)

Lokerse feesten

Eerder deze week zijn de eerste namen voor de Lokerse feesten bekend gemaakt. Met verbazing zag ik daar Madness tussen staan. Ik droom er al ettelijke jaren van om die band eens live aan het werk te zien en ik kijk dan ook halsreikend uit naar augustus. Aangezien ik niet zo ver van Lokeren ga wonen, zou het geen probleem mogen zijn om er te geraken die periode.