Gelukt!

Het is me eindelijk gelukt om mijn foto's in te scannen. Met dank aan de schoonfamilie in spé, die zo vriendelijk was om me gebruik te laten maken van hun computer en randapparatuur. De overige foto's staan op mijn flickr-pagina.

meubeltjes

Normaal gezien ga ik straks, na het werk, naar een bekende, Zweedse, multinationale meubelzaak om wat spulletjes te halen voor mijn appartementje.
Op het boodschappenlijstje staan o.a.:

een tweepersoonsbed met lattenbodem (aan een matras geraak ik nog);

douchegordijn + ringen;

verschillende lusters, spotjes, lampen;

bureaustoel (onder voorbehoud, mits het op dit ogenblik financieel haalbaar is), anders haal ik die nog een andere keer;

een bedhemel onder de vorm van een groen blad dat vaak voor kinderkamers gebruikt wordt, maar die ik in de hoek boven mijn sofa wil installeren;

...

Vermoedelijk zal ik een aantal dingen uit deze lijst moeten uitstellen naar een latere datum. Maar dat kan/mag de pret niet derven.

scanner

Ik heb dinsdag weer een paar foto's vergroot in de doka op school. Naar goede gewoonte scan ik die daarna meestal in en zet ik ze online.
Helaas, niet deze keer. Mijn all-in-one printer wordt blijkbaar niet helemaal herkend door Linux. De printer zelf wordt herkend, de scanner niet. Lexmark heeft ook geen drivers voor Linux op de website staan.
Ik moet dus even een andere oplossing zoeken. Hopelijk kan ik dit weekend bij mijn vriendin de foto's inscannen.
Mensen die wat zwart-wit vuurwerkfoto's willen zien, moeten mijn blogje en flickr-pagina maar even in het oog houden de komende dagen.

zot zijn doet geen zeer ...

Toen ik van het werk naar huis reed, kwam ik een motard tegen, die achterop een passagier meehad. Die passagier droeg een bermuda of short. Bij deze koude temperaturen lijkt me dat toch niet de meest aangewezen kledij als je je op een motorfiets bevindt.

Afscheid

Vandaag afscheid genomen van een groottante van me (de zus van mijn grootmoeder). Ze was de drijvende kracht achter de jaarlijkse familiefeestjes aan die zijde, maar toen ze tien jaar geleden ziek geworden is, is dat weggevallen. Na een lange, slepende ziekte, heeft ze dan afgelopen week de geest gegeven.

Heel gek om na al die tijd die familieleden terug te zien. Hier en daar gingen ook stemmen op om terug wat vaker bij elkaar te komen. Het zou leuk zijn als dat ook zou gebeuren. Ik ben benieuwd wie er zich zal voor inspannen.

In elk geval, het was een aangename vrouw en we gaan haar allemaal heel hard missen.

Speelpleinhinder

Speelpleinwerking maakt te veel lawaai (bron: vrtnieuws.net)
di 17/01/06 - De stad Menen moet van de rechter haar speelpleinwerking in Lauwe sluiten. Vier omwonenden die een klacht indienden wegens lawaaihinder, kregen gelijk.
De buurtbewoners stapten naar de rechter omdat ze niet konden leven met het lawaai dat het speelplein in Lauwe veroorzaakt, vooral van spelende kinderen en fuiven die er af en toe gehouden worden.

De stad moet een dwangsom betalen als het vonnis niet gerespecteerd wordt. Schepen van jeugd Karl Debuck van Menen noemde het een totaal onrealistisch vonnis.

"De rechter oordeelt dat spelende kinderen niet meer getolereerd worden in een woonzone, en dat kan gevolgen hebben voor alle jeugdwerkingen", zegt Debuck.

Ook kinderrechtencommissaris Ankie Vandekerckhove reageert erg verbaasd op het vonnis van de rechter in Kortrijk.


De Vlaamse verzuring heeft weer een absoluut dieptepunt bereikt. Als je zelfs niet meer kan verdragen dat spelende kinderen lawaai maken, dan wordt het hoog tijd dat ze je een spuitje geven om je uit dit vreselijke lijden te verlossen. We zijn immers toch allemaal kind geweest? Waarom zouden we onze kinderen en kleinkinderen ontnemen wat we vroeger zelf gehad hebben?

Geen speelpleinwerkingen meer in woonzones wegens geluidshinder ... wat is het volgende? Geen bakkers meer in woonzones vanwege geurhinder? Geen verrimpelde, gepensioneerde zuurpruimen meer vanwege visuele hinder?

Hoera voor de onverdraagzaamheid! Met de verkiezingen van oktober zal vermoedelijk het nieuwe dieptepunt van de verzuring opduiken. Ik kijk er al naar uit, dan heb ik weer iets om over te klagen.

Linksrijden

Gek dat die reclamecampagnes tegen linksrijders nu net naast de rechterrijstrook staan. Hoe kunnen linksrijders dat nu lezen?

Brave Sir Robin

Sommigen vragen zich misschien af waar mijn nick vandaan komt. In de periode dat ik naar blogspot verhuisd ben, ben ik eigenlijk gevlucht voor bekenden die mijn oude blog meelazen en waarvan ik dat liever niet had. Het was een beetje een laffe daad dus.
En daarbij moest ik denken aan Sir Robin uit de film van Monthy Python: the search for the holy grail. Daarin werd de 'moedige' Sir Robin als volgt bejubeld door zijn minstrelen ...


Bravely bold Sir Robin rode forth from Camelot.
He was not afraid to die,
O brave Sir Robin.
He was not at all afraid to be killed in nasty ways,
Brave, brave, brave, brave Sir Robin!

He was not in the least bit scared to be mashed into a pulp,
Or to have his eyes gouged out and his elbows broken,
To have his kneecaps split and his body burned away
And his limbs all hacked and mangled, brave Sir Robin!

His head smashed in and his heart cut out
And his liver removed and his bowels unplugged
And his nostrils raped and his bottom burned off
And his pen

Robin: That's... that's... er... enough music for now lads.
Looks like there's dirty work afoot.


Monthy python blijft toch wel schitterend.

Nikon

Nikon heeft aangekondigd dat ze stoppen met de productie van analoge fototoestellen. De enige twee analoge modellen die ze nog blijven produceren zijn de Nikon F6 (professioneel toestel: kost geloof ik om en bij de 1700 euro zonder objectieven) en de FM10 (een iets ouder, wat nostalgisch model).

Blijkbaar gaan ze ervan uit dat enkel verstokte analoge fotografen en nostalgische mensen aan die analoge apparaten blijven hangen. Nu ben ik wel een verstokte analoge fotograaf én een nostalgische mens, maar de échte reden waarom er minder analoge dan digitale toestellen verkocht worden is volgens mij dat eens je een analoog toestel gekocht hebt, je er jaren meer verder kan. Een digitaal toestel is na een half jaar verouderd en dan moet dat weg voor een nieuwe versie ...

Ik vind het een spijtige beslissing. Binnenkort heb ik met mijn Nikon F80 dus een stukje geschiedenis in handen. Heel bizar gevoel is dat. Of het een verstandige keuze is zal de toekomst uitwijzen, maar ik betreur de beslissing echt heel erg.

Droom

Ik heb afgelopen nacht een vieze droom gehad. Ik droomde dat mijn ex me kwam opzoeken, om haar poëziealbum en nog iets anders op te halen. Mijn huidige vriendin was bij me en heeft ons even alleen gelaten, hoe moeilijk haar dat ook viel.
Ik heb mijn ex-vriendin uitgekafferd, ik heb gehuild, geschreeuwd, gevloekt en haar verwenst. En ik kreeg een knuffel. Maar die knuffel deed me weinig. Alles kwam zo 'fake' over: alles wat ze zei, alles wat ze deed. Ik geloofde haar niet meer.
Ik had het gevoel dat ze me enkel kende als ze iets nodig had. Ik voelde me in de steek gelaten.

Mijn ex-vriendin werd in mijn droom naar me toe gebracht door de ouders van het eerste meisje waar ik ooit verliefd op was. Ik was toen een jaar of 6 en dat heeft geduurd tot ik 16 was (sukkel). En tegen het einde van de droom stond ik helemaal alleen, had ik niemand meer om me heen. Ik ben toen wakker geworden, rond een uur of vier. Ik heb mijn vriendin op dat ogenblik blijkbaar onbewust ook gewekt en ik ben in haar armen gekropen. Meestal komt zij in de mijne liggen ...

Sinds die droom loop ik al een hele dag verdwaasd en emotioneel rond. Op het werk had ik nog voldoende afleiding, maar eens daarbuiten komt het allemaal weer terug. Ik voel me er bijzonder verveeld bij. Ik hoop dat ik het straks van me af kan gaan sporten. Heb ik even nood aan.

mooie dingen

Gisteren is de nieuwe iMac voorgesteld. De eerste met een Intel-processor. En wat meer is: het is de eerste processor die bestaat uit twee processoren op één chip.

Verder zit er nog een afstandsbediening bij, heb je (zoals bij de vorige iMac) alles geïntegreerd in het scherm (geluidskaart, harde schijf, cd-rom/dvd-speler, grafische kaart, ingebouwde webcam, enz.). Ik ben toch wel sterk aan het overwegen om van het geld dat ik van de belastingen dit jaar moet terugtrekken, zo'n iMac te kopen. Mijn oude pc is helemaal versleten en een nieuwe pc zou ik enkel willen indien er Linux op komt. Dan is Mac een mooi alternatief en nog kwaliteitsvol ook.

Grappig, lief of genant?

Vanochtend, voor ik naar het werk vertrok en mijn vriendin studerend achterliet, namen we afscheid van elkaar. Ik verwittigde haar voor het feit dat mijn darmpjes nogal actief waren, maar ze antwoordde dat ze dat niet erg vond, want zo kon "mijn geur" wat langer bij haar blijven nadat ik weg was ...

Ik denk niet dat iedereen daar zo blij mee zou zijn als mijn meisje. ;-)

Seeds of Peace

Ik heb afgelopen weekend de meest recente cd gekocht van de Passendale vredesconcerten. Eén van de zovele cd's die in het kader van die vredesconcerten werd uitgebracht.

De CD 'Seeds of Peace' is opgenomen in augustus 2004 en bevat o.a. een drietal nummers met Bram Vermeulen. Het waren zijn laatste opnames voor hij in september 2004 overleed.
Over 'Ik was erbij', het eerste nummer dat van Bram op deze CD staat, vermeldt het CD-boekje het volgende:

"Voor Bram Vermeulen was de identificatie met de gebeurtenissen van de Eerste Wereldoorlog compleet. Zoals blijkt uit 'Ik was erbij', voor het eerst gezongen in Ieper in 1999 en opener van 'Oorlog aan den oorlog' (8e Vredesconcerten-CD, uitgegeven door Virgin). De jarenlange fascinatie voor de Eerste Wereldoorlog en verschillende gebeurtenissen bij bezoeken aan de frontstreek in de Westhoek en in Frankrijk, hadden Bram laten besluiten dat hij er in een vorig leven écht zelf bij geweest moest zijn. Hij ontdekte steeds meer uit zijn 'ongewiste' verleden als laffe, Franssprekende officier uit het Belgische leger. En dat viel hem niet makkelijk. Als zijn geest nog terugkeert, hopen we dat hij zich zal herinneren dat hij Bram Vermeulen is geweest. Dat blijft hij voor ons altijd, onwisbaar, onvergetelijk. Op het einde van 'Ik was erbij' zwiepte een enorm luide knal door de studio. Bij het terugluisteren viel de knal nergens te horen, je hoort Bram enkel fluisteren: 'wat was dat?' het was zijn laatste opname. na de opnames vertrok Bram met zijn familie op vakantie naar Italië. Daar overleed hij geheel onverwacht op 4 september 2004. Zijn afwezigheid woog en weegt op allen die met hem hebben mogen werken."

Deze tekst bezorgde me kippenvel. Als je dit leest vraag je jezelf toch af of reïncarnatie bestaat en of er een wereld is die parallel loopt aan de onze. Hoe verklaar je anders een luide knal die iedereen hoort en die toch niet op band geregistreerd wordt? Wat voor knal was het? Een knal waarbij Bram in zijn vorig leven dodelijke verwondingen opliep? Een studio is meestal geluiddicht voor klanken van buitenaf, althans, dat veronderstel ik toch.
Het is een vreemd voorval, maar de cd is ontroerend mooi. Het was lang geleden dat ik nog eens heb moeten huilen bij muziek, maar met deze mooie dubbelaar is het weer eens gebeurd. Een aanrader voor mensen die hun Nieuwjaarsgeld nog moeten opsouperen en niet weten wat ze ermee moeten aanvangen.

Wenslijstje/Goede voornemens

Hoewel ik het niet zo vaak doe, ga ik toch eens proberen van een lijstje op te maken met dingen die ik dit jaar zou willen realiseren.

Het is de bedoeling dat ik dit lijstje op regelmatige basis aanvul en/of verbeter, een beetje zoals Nijntje dat regelmatig doet. Ik zal dit lijstje dan binnenkort ook ergens in de zijbalk proberen te plaatsen.

Goed, hier volgt het wenslijstje:

een gunstige evaluatie krijgen op het werk, na mijn proefperiode, om zo eindelijk een vaste betrekking te krijgen

mijn eigen website verder uitbouwen (niet mijn weblog dus)

verhuizen naar mijn appartementje

een eigen doka installeren

vaker naar de cursus fotografie gaan

vroeger opstaan om naar het werk te gaan, zodat ik 's avonds ook vroeger kan stoppen

een nieuwe computer (mac of pc met linux) kopen van zodra ik de financiële middelen heb

de 8 kg die ik sinds kerst 2004 bijgekomen ben, terug wat afbouwen met minimum 3 kg

terug meer gaan fietsen

wordt vervolgd ...

Reuzenrad Brussel

Afgelopen week ben ik twee keer met mijn vriendin en haar broer naar de kerstmarkt in Brussel geweest. Op de baksteenkaai stond er een groot reuzenrad.
Nu heb ik een aangeboren angst voor hoogtes. Ik heb al last van hoogtevrees als ik in een soepbord kijk. Natuurlijk waren mijn meisje en haar broer er heel hard op uit om in dat rad te gaan. De eerste keer hebben ze me niet kunnen overtuigen om in dat rad te gaan. Mijn voorstel om hun boodschappen bij te houden tot ze terug uit het rad kwamen, heeft hen niet kunnen overhalen om zonder mij de attractie te bezoeken.

De tweede keer hebben ze me uiteindelijk wel kunnen overhalen om het lot te tarten. Nadat het ticketje gekocht was, was er geen weg terug meer. Ik heb nog gepoogd om het ticket af te kopen om zo uit dat bengelende mandje te blijven, maar ze waren onvermurwbaar. Ik had het zitten. Ik ben dus uiteindelijk ingestapt, heb vrijwel de hele rit met mijn hoofd in de armen van mijn vriendin gelegen, terwijl ik een arm om de centrale paal hield. Op een paar momenten na, waarin ik toch eens getracht heb om iets van de omgeving te zien, heb ik niet veel rondom me durven kijken. Ik wou er na de eerste ronde al uit, maar die smeerlappen van uitbaters hebben ons 5 of 6 toertjes laten maken. Pfff, attracties op hoogte, het is en blijft mijn ding niet. Maar ik heb het tenminste gedaan en als ik mijn vriendin daar een plezier mee heb kunnen doen, is me dat wel een mini-infarctje waard.

Gelukkig nieuwjaar trouwens aan iedereen die op dit blogje komt snuffelen.