Reuzenrad Brussel
Afgelopen week ben ik twee keer met mijn vriendin en haar broer naar de kerstmarkt in Brussel geweest. Op de baksteenkaai stond er een groot reuzenrad.
Nu heb ik een aangeboren angst voor hoogtes. Ik heb al last van hoogtevrees als ik in een soepbord kijk. Natuurlijk waren mijn meisje en haar broer er heel hard op uit om in dat rad te gaan. De eerste keer hebben ze me niet kunnen overtuigen om in dat rad te gaan. Mijn voorstel om hun boodschappen bij te houden tot ze terug uit het rad kwamen, heeft hen niet kunnen overhalen om zonder mij de attractie te bezoeken.
De tweede keer hebben ze me uiteindelijk wel kunnen overhalen om het lot te tarten. Nadat het ticketje gekocht was, was er geen weg terug meer. Ik heb nog gepoogd om het ticket af te kopen om zo uit dat bengelende mandje te blijven, maar ze waren onvermurwbaar. Ik had het zitten. Ik ben dus uiteindelijk ingestapt, heb vrijwel de hele rit met mijn hoofd in de armen van mijn vriendin gelegen, terwijl ik een arm om de centrale paal hield. Op een paar momenten na, waarin ik toch eens getracht heb om iets van de omgeving te zien, heb ik niet veel rondom me durven kijken. Ik wou er na de eerste ronde al uit, maar die smeerlappen van uitbaters hebben ons 5 of 6 toertjes laten maken. Pfff, attracties op hoogte, het is en blijft mijn ding niet. Maar ik heb het tenminste gedaan en als ik mijn vriendin daar een plezier mee heb kunnen doen, is me dat wel een mini-infarctje waard.
Gelukkig nieuwjaar trouwens aan iedereen die op dit blogje komt snuffelen.
Nu heb ik een aangeboren angst voor hoogtes. Ik heb al last van hoogtevrees als ik in een soepbord kijk. Natuurlijk waren mijn meisje en haar broer er heel hard op uit om in dat rad te gaan. De eerste keer hebben ze me niet kunnen overtuigen om in dat rad te gaan. Mijn voorstel om hun boodschappen bij te houden tot ze terug uit het rad kwamen, heeft hen niet kunnen overhalen om zonder mij de attractie te bezoeken.
De tweede keer hebben ze me uiteindelijk wel kunnen overhalen om het lot te tarten. Nadat het ticketje gekocht was, was er geen weg terug meer. Ik heb nog gepoogd om het ticket af te kopen om zo uit dat bengelende mandje te blijven, maar ze waren onvermurwbaar. Ik had het zitten. Ik ben dus uiteindelijk ingestapt, heb vrijwel de hele rit met mijn hoofd in de armen van mijn vriendin gelegen, terwijl ik een arm om de centrale paal hield. Op een paar momenten na, waarin ik toch eens getracht heb om iets van de omgeving te zien, heb ik niet veel rondom me durven kijken. Ik wou er na de eerste ronde al uit, maar die smeerlappen van uitbaters hebben ons 5 of 6 toertjes laten maken. Pfff, attracties op hoogte, het is en blijft mijn ding niet. Maar ik heb het tenminste gedaan en als ik mijn vriendin daar een plezier mee heb kunnen doen, is me dat wel een mini-infarctje waard.
Gelukkig nieuwjaar trouwens aan iedereen die op dit blogje komt snuffelen.
posted by Sir Robin at
01:03
3 Comments:
Ik heb er hardop om gelachen! Vooral om de zin "Ik ben dus uiteindelijk ingestapt, heb vrijwel de hele rit met mijn hoofd in de armen van mijn vriendin gelegen...". Geweldig, ik hou wel van wat zelfspot zo nu en dan ;)
By
Girl, at 6/1/06 10:28
da's pas romantiek (ook al beseffen sommige mannen dat niet, maar romantiek zit soms in de kleinste dingen, de niet voorgedrukte dingen om te doen...da's romantiek!) NICE!
By
Anoniem, at 6/1/06 13:23
Ik zou het nooit gedaan hebben,
ik ben zo ooit is een keer met mijn vrouw in een attractie op een pretpark gegaan, dat is allemaal niets voor mij. Ik blijf liever met mijn beide voeten op de grond. Ik word er altijd zo ziek van.
Van mij ook de beste wensen voor 2006.
By
Marc VC, at 8/1/06 09:39
Een reactie posten
<< Home